این بی قراری ها که در حال گذار ست
در سینه ام پس لرزه های انتظار ست

انگیزه ی بی تابی ام را می شناسم
در آسمان سینه ماهی بی قرار ست

شب های تنهایی بدون ماه انگار
حتی زمین و آسمان هم سوگوار ست

بر ارتفاع شانه هایم یک فرشته
بی بال و پر
 حال مرا
لحظه شمار ست

دیری ست در فریاد من پژواک مرده ست
گویی ز مرگ گل سکوت یک هزار ست

بی تابی ی گل چیدنم دست خودم نیست
زخم سرانگشتان من از نیش خار ست

از پر زدن های پرستوی نگاهم
پیداست
 شب
 آبستن صبح بهار ست

ردی که بر جا مانده بر روی خیابان
رد عبور شاعری شب زنده دار ست

#پروین_اسحاقی