(هر که شد افسرده دل، درجستجوی یار شد )
کو به کو رفت و سراپا، خاک کوی یار شد 

از بهارو گلشن و دیدار گل شد بی نیاز 
هر که برخوردار از دیدار روی یار شد 

در نگاه ما گذشت روز و شب حاصل نداشت
غیر از آن ساعت ، که صرف گفتگوی یار شد 

شانه بر گیسوی عطر آگین خود میزد شبی
کلبه ام چون باغ گل ، از بوی موی یار شد 

در سرم دیگر هوای ساغرو پیمانه نیست 
تا دل سرگشته ام ، مست از سبوی یار شد 

هر که را دیدم هزاران آرزو در سینه داشت 
عمر ما هر روز طی ، در آرزوی یار شد 

#پروین_اسحاقی