در جنونی که مجال گفتگو از دست رفت
 پیش چشمم
         لحظه
            لحظه
 آرزو از دست رفت

مانده ام در ابتدای جاده ی تنهایی ام
در دل تاریکی ی شب جستجو از دست رفت

بغض بی فریاد من راه نفس را بسته است
بازتاب ناله هایم در گلو از دست رفت

تشنه ام یک جرعه ی آب عطشناکم دهید
آن شراب هفت ساله در سبو از دست رفت

نقش داغ تهمتی خورده ست بر پیشانی ام
در هوای یوسف دل آبرو از دست رفت

حضرت چشمم وضو با اشک های من گرفت
صبر و ایمانم  به هنگام وضو از دست رفت

تا که یحیایی بر آید جانب تعمید من
یک مسیحا بر صلیب پیش رو از دست رفت

در سماع آخرینم تا که دست افشان شدم
رقص مولانایی ام بی های و هو از دست رفت

#پروین_اسحاقی