ناگاه چشم خود ز جهان بست مادری
در زیر خاک تیره نهان گشت گوهری
خاموش شد چراغ فروزان محفلی
از خانه ای به دست اجل بسته شد دری
برباد رفت گلبن عشق و محبتی
از دست رفت مادر با جان برابری
اما به غیر صبر دگر هیچ چاره نیست
چون هست از خدای توانا مقدری
#پروین_اسحاقی
نظرات (۰)