ای تیر هر نگاهت جان مرا نشانه
ای بر لب تو جاری زیباترین ترانه

هر جمله لطیفت شیواترین غزلها
هر خنده ظریفت پرشور و شاعرانه

با اینکه سنگ جورت بال مرا شکسته
مرغ دلم گرفته بر بامت آشیانه

در اوج بیوفایی با ناز و دلربایی
هر روز دل شکستی از من به یک بهانه

اینقدر سرگرانی با من مکن که هر شب
از دل به جای آهم آتش کشد زبانه

تا چند بسته ای دل بر مهر بیوفایان؟
(پروین) محبتی کو دیگر درین زمانه

#پروین_اسحاقی

در پیکرِ ماسوا ، چو جانست ، علی 
آزاده ترین مردِ جهانست ، علی

چون مهرِ علی بسینه دارم ؛ شب و روز
با شوق ، مرا ، وردِ زبانست ، علی

           #پروین_اسحاقی

درد و غم مرا تو در این شهر
چاره ای
صبح مرا نشان طلوع دوباره ای

باغ دل مرا گل عشق و محبتی
در آسمان خاطر من تک ستاره ای

.
پروینه پنجاه 

روزی که به عشق تو گرفتار شدم 
از هر چه بغیر عشق بیزار شدم

از بسکه تو در خیال من آمده ای
آیینه ی لحظه های دیدار شدم 

#پروین_اسحاقی 

  #پروین_اسحاقی

پروینه چهل و نه

جان بخش تر از روح نسیم سحری
آیینه ای و بسوی من می نگری

چون اشک گل سرخ که در قمصر دل
از هر چه گلاب دیده ام تازه تری

#پروین_اسحاقی

.
پروینه چهل و هشت

در پهنه ی باغ و دشت گل کرده بهار
پیغام نشاط و شادی آورده بهار

درگلشن اگر نظر کنی خواهی دید
هرگوشه گلی به ناز پرورده بهار

 #پروین_اسحاقی

.
پروینه چهل و هفت

گل بودم و با دست تو پژمرده شدم
با زخم سر انگشت تو آزرده شدم

پرپر شدم و به دست باد افتادم
در فصل بهار عمر پا خورده شدم

#پروین_اسحاقی

.
پروینه چهل و شش

عید است گلِ عشق ، در آغوشت باد
هـر خـاطره ی تلـخ ، فراموشت باد

آن می که به جان و دل صفا میبخشد
در جـامِ امیـد و آرزو نوشَـت باد

#پروین_اسحاقی

.
پروینه چهل و پنج

گل در قدمت بغل بغل می ریزم
در جام تو باده ی غزل می ریزم

تا شاهد بوسه های شیرین باشی
بر روی لبم شهد و عسل می ریزم

#پروین_اسحاقی

پروینه چهل و چهار

بانوی غزل که نام او پروین ست
اشعار سپید و غزلش شیرین ست

از مرز غزل رسید تا شعر سپید
دیری ست که سرنوشت شعرش این است

#پروین_اسحاقی