.
پروینه سی و چهار

بر ثقل عذاب خویش چرخان شده ام
در آینه ی عشق تو حیران شده ام

تو سایه ی آفتاب را مانی و من
مثل گل آفتابگردان شده ام

#پروین_اسحاقی

.
پروینه سی و سه

با ساز زمانه نا هماهنگ مباش
با گردش روزگار در جنگ مباش

در باغ جهان گشاده رو باش چو گل
چون غنچه ی ناشکفته دلتنگ مباش

#پروین_اسحاقی

.
پروینه سی و دو

بازای که محراب دلم خانه ی توست
شب قصه ی من خیال افسانه ی توست

هرگاه که حس بی پناهی کردم
دیدم که پناهگاه من شانه ی توست

#پروین_اسحاقی

.
پروینە سی و یک

ای یار سفر کرده بهارست بیا
هنگام شکوه سبزه زارست بیا

گفتی که بهار از سفر میآیم
چشمم به رهت در انتظار است بیا

   #پروین_اسحاقی

• .
  پروینه سی

  وقتی به صدای شعر در خواب شوم
  در خوابِ قصیده مطلع ناب شوم

  بانوی غزل به شوق بیداریِ تو 
  بی حوصله بی قرار بی تاب شوم

  #پروین_اسحاقی

.
پروینه بیست و نه

آن را که پدر سایه ی بالای سر است
از عشق و امید و آرزو بهره ور است

هر صبح طلوع می کند چون خورشید
هر روز به این دلیل (روز پدر) است

#پروین_اسحاقی

.
پروینه بیست و هشت

دلداده ام و ز شور عشقت مستم
من عاشقم و به عهد خود پا بستم

هر چند که چشم بر نگاهم بستی
من تا دم مرگ ، بر قرارم ، هستم

#پروین_اسحاقی

.
پروینه بیست و هفت

سنگ غم عشق خورده بر سینه ی من
شد تیره ز دود آه آیینه ی من 

شب آمد و باز مثل شب های دگر
من ماندم و تنهایی دیرینه ی من

#پروین_اسحاقی

.
پروینه بیست و شش

عمریست به راه عشق سرگردانم
پیوسته به کار خویشتن حیرانم

گویند که عشق آتشی سوزان است
میدانم و رو از آن نمی گردانم

#پروین_اسحاقی

.
پروینه بیست و پنج

چندی ست غمِ تو غمگسارست مرا
در راهِ تو دیده اشکبارست مرا

بی رویِ تو ، روز و ماه و سالم پاییز
دیدار تو صبح نوبهارست مرا

         #پروین_اسحاقی