.
"مارا به نماز شب
دعا کن"
ای گرمیِ شعر عاشقانه
آتش زده از تبت زبانه
بی چاره دلم در آتش خویش
با یاد تو سوخت در میانه
دل را زده ام به موج دریا
دریا شده است بی کرانه
مانند هزار دور از گل
سرداده ام از غمت ترانه
از این من از خیال رفته
هرگز تو گرفته ای نشانه ؟
از مغرب ابرزای چشمم
باران ستاره شد روانه
ما را به نماز شب دعا کن
با سنگ عقیق دانه دانه
آنگونه که بی بهانه رفتی
بازآی دوباره بی بهانه
#پروین_اسحاقی
دلبری هرگز چو یارِ من نبود
کس نکوتر از نگارِ من نبود
هر حدیثی نقل شد در روز و شب
چون حـدیثِ زلفِ یارِ من نبود
آنچه در هر گلسِتان کردم نظر
گل چو رویِ گلعذارِ من نبود
صبرِ بی حد کردم از دوریِ یار
بـا وجودِ آنکه کـارِ من نبود
هر دلی را دیدم از رنج و اِلَم
چون دلِ بیمارِ زارِ من نبود
راز ، پنهان کردم از نا محرمان
چون که هر کس رازدارِ من نبود
داشت غم با من سرِ جنگ و ستیز
او حــریفِ کــارزارِ مــن نبود
روزهای عاشقان طی شد (روژین)
لیک همچون روزگارِ من نبود
#پروین_اسحاقی
#هەڵگەردانی
قەت لە دونیا یار چۊ یار م نەۊ
کەس وە خاسی یار نازار م نەۊ
هەر قسەی وتیا لە ڕووژەیل و شەوەیل
چۊ قسەی سەر پرچ دڵدار م نەۊ
هەرچ نووڕیمەی گوڵستانەیلەوە
چۊ گوڵ نەشمیل و بێخار م نەۊ
بردمە دڵ هەر لە دۊری یارەگەم
هەرسەی ئی دکرە ئەسەن کار م نەۊ
هەرچ دڵ دیمە لەڕەنج و ژان خەم
هۊچ کامێ چۊ دڵ ژار م نەۊ
شاردم ڕاسیی خوەم لە لایە چۊن
کەس لە دونیا دووس و خەمخار م نەۊ
خەم وەگەردم هاتیا پرشەی شەڕێ
پەت وە قول م نەیشت و چار م نەۊ
چی وەسەر ڕووژ ئەوینداران بەڵام
ڕووژ کەس ڕەش، جوور شەوگار م نەۊ
#هەڵگەڕدانی
#مسلم_زارعی
"مسمط مخمس"
نوروز آمد و به چمن نغمه خوان هزار
بلبل ز وصلِ طلعتِ گل ، گشته بی قرار
افکن بساطِ بزم در این فصل نو بهار
با یارِ گلعذار ، به دامانِ لاله زار
از غیر کن کناره و بنشین کنار یار
انبوه گل به دامن صحرا طَبَق طَبَق
بُستان نگر چو دفترِ مانی ورق ورق
در نقش و رنگ ، گل بگرفته از او سَبَق
رخسار گل ز شبنم صبح است پر عَرَق
عنبر فشان شده است گل از گوشه و کنار
مرغان باغ کرده ز نو ، سازِ نغمه ساز
از سار و کبک و قمری و هم از تذرو ِناز
هر یک چو عندلیب ، به آواز دلنواز
رویِ نیاز برده به درگاهِ بی نیاز
گویند یکزبان همگی حمد کردگار
بر گل اگر به دیده ی تحقیق بنگری
بر هر ورق خطی بوَد از صُنع داوری
بنوشته دستِ قدرت حق ، وصف حیدری
مهر و مَه اند هر دو بر او طرفه مشتری
گلزار پر ز لاله شد از بادِ نو بهار
اندر غدیر خُم به نبی خالق غنی
گفتا به جای خویش علی را نما ولی
در بین خطبه اش ، به سرِ دستِ خود نبی
بگرفت و گفت بعدِ منست ، این علی وصی
از حق به شٲنش آمده آیات پر شمار
باری نمود مسئلت از درگهِ خدا
بنمود بر محّبِ علی ، پس نبی دعا
یارب به دشمنانِ علی ، دشمنی نما
از جرم دوستان بگذر در صفِ جزا
یارب "روژین" را برهان از عذابِ نار
#پروین_اسحاقی
