گلویم
عطش ستاره ای ست
که دور از نفس هایت
طعم آسمان را
از یاد برده است
اما
چشمانت را
که می نوشم
در پیاله ای که ماه
به پنجره ی نگاهم تعارف کرده است
مست می شوم
و من
که پیراهن چهار خانه ام را
در میان رقص دریده ام
در می یابم
جهنمی ست
َسقوط من
از بهشت چشمانت
#پروین_اسحاقی
دریا
دلشوره هایش را
موج می زند
و من
با دلشوره هایم
شعر می سازم
تو بیا
تا موج موج
شعرهای من
در ساحل بودنت بیاسایند....
#پروین_اسحاقی
.با تو که باشم ..حافظ ، سعدی وسنایی
و....
همه غزلسرایان باید دنبال من غزل بیاموزند
و ناز دامنم را نازک مراقبت کنند تا از« تا » نیفتد
اگر یک چین دامنم بهم بخورد
بیچاره کشور چین درست مثل چینی می شکند
از تو نمی گویم
چون دلت مثل « بم » خراب زلزله چشمانم شده
تو درآوارم آواره امواج گیسوانم هستی
گل پونه خدا....
#پروین_اسحاقی
تا آخر پاییز باید حساب و کتاب کنیم..
تا آمار همه جوجه ها را داشته باشیم ..
تو جوجه را مراقبت کن
من تو رامواظبت می کنم ..
تو به آنها دانه بده
من خودم را در دامت اسیر می کنم ..
تو دانه ها را بشمار
من دانه دانه موهایت را می بافم ..
مثل گندمزار ...
و مثل تاریکی شب ..
خودم را در ترنه های بافه ات به دست امواج گیسوانت می سپارم..
هر جا برد نوش جانش باد ..
و هرجا رفتم نوش جانم باد...
#پروین_اسحاقی
.
"رشتر"
زیبا تویی زلزله خدا ...
بگو چند ریشتری ؟؟
من با همین دو ریشتر
از این همه فاصله
آوار شدم ..
من آوارەام ..
تو زلزله ای
نازنینم بگو ..
بگو چند ریشتری ؟؟؟
ببینم تا کجا نزدیک شوم ...
می ترسم از آوار...
نه آوار..
می ترسم که آواره ام کنی
آواره..
#پروین_اسحاقی
ڕەنگین تنی زەۊ لەرەی خودا...
بۊش چەن ریشتری؟
من وەڵ هەر ئێ د ڕیشترە
لەی هەمەێ ناوەێنیە خاپۊر بۊمە
...
من ئاوارەم...
تو بوومە لەرزەی
نازارم بۊش
بۊش چەن ریشتری
تا بزانم تا کوو نزیکەو بووم
خووف دیرم لە خاپۊرە
خاپۊرە نە
من ترسم ک ئاوارەم بکەی
ئاوارە...
#هەڵگەردان
#نەسرین_شەفیعی
بایدچی ؟
جان بدهم ...؟
میدهم
نباشم لذتبخش است؟
مردم همه ی عمر برای بهشتی عبادت می کنندکه ندیده اند
منم قمارمی کنم
جان میدهم
جان درمقابل جانان که چیزی نیست
#پروین_اسحاقی
آنسوی دستها
در کوچه ها و زاویه های همیشگی
بوی نجیب باران
آهسته ، روی بال هوا میریخت
من ، سطر سطر سوره ی باران را
بهر کویر کهنه و تاریک
تفسیر کرده بودم
و شعرهای درنا را
در گوش های ساکت خورشید های خاک
_فریاد
اما هنوز........افسوس !
آه......ای بهار، آیا
راه محله های مرا ، میدانی؟؟
راه محله های کویر و سکوت را.....؟
#پروین_اسحاقی
تو اگر با من باشی..
میتوانم هر روز
صبحگاهان را با یک بوسه بیاغازم
و بخوانم شعری
_از بی پایانی چشمانت
میتوانم وقتی..
بر سر سفره صبحانه نشستی ..
به طراوت موهایت،
بنگرم
_و بیندیشم
*
وقتی آماده رفتن هستم
بوسه سبز لبت
دم در ، بدرقه ام خواهد کرد..
و به من یادآور خواهد کرد
حس درد آلود چشم براهی ها را..
*
روز را با یادت ،
_با سرعت
سپری خواهم کرد
و غروب ،
تشنە بر میگردم
*
عطشم را ، تو
بهترین پاسخ هستی
*
خستگی هایم،
_در گرمی دستان تو،
میمیرد..
و شبانگاە،
مهربانی هایت،
مرهم زخم من است
#پروین_اسحاقی
عزیزم...
وقتی با توام...
نه سرمای زمستان را احساس میکنم
نه تاریکی شب مرا میترساند. .
مهربانم گوش کن : ❤️
تپشهای قلبم ترنم زیبای توست..
هر طپش از آن تقدیم تو باد ..❤️❤️
در کنارت طعم آرامش و امنیت را
حس میکنم ..
چه زیباست عشقی ❤️
که بالی برای پروانه باشد..
نه زنجیری به پاها..
عشق تو❤️
مرهمی بر بالهای خسته ی
روحم است ❤️ ❤️
پروین اسحاقی
در آینه نگاه میکنم
پر از سرزنش
پر از تنش و طپشم
حنجره ام آهنگ حزینی دارد
که در پوستم می خزد
و مرا در گرداب عقربه ها فرو می برد
متهمم
به های و هوی
به پایبندی هیاهو
معترضم به تاراج زمان
که جوانی را به اسارت می برد
من خسته ام
خسته ی عشق !
تو چرا
یهودا شده ای؟
و عشق را بینمان به قتل میرسانی
من پشیمانم
از وسوسه
رفتن ها
آمدن ها
خاطره ی شکستن رابطه
تو اما...
میتوانی بروی
نمی پرسم چرا
به خدا سپردمت
تو برو....
#پروین_اسحاقی
