ناگاه چشم خود ز جهان بست مادری
در زیر خاک تیره نهان گشت گوهری

خاموش شد چراغ فروزان محفلی
از خانه ای به دست اجل بسته شد دری

برباد رفت گلبن عشق و محبتی
از دست رفت مادر با جان برابری 

اما به غیر صبر دگر هیچ چاره نیست
چون هست از خدای توانا مقدری

           #پروین_اسحاقی