با اینکه من با رفتنت ؛ دور از نظرگاه توام
مانند جان میخواهمت ؛ از دل هواخواه  توام

مثل نسیمی از چمن ؛ رفتی به راه خویشتن
اما ازین غافل که من ؛ چون سایه همراه توام

#پروین_اسحاقی

.
"چراغ قرمز"

این منم 
ایستاده در بزرگ راهی
پر از خاطرات
ویک چراغ قرمز 
بدون احساس

#پروین_اسحاقی 
 

گفتی شبتان پر از من ای گل
آتش به دلم زدی دوباره

خود بیخبری که هر شب من
با یاد تو هست پر ستاره

#پروین_اسحاقی

"هبوط"

من
تنها فرشته ای نخواهم بود
که نفرین عشق
بال هایم را به آتش کشیده است

از نفس های تو
به معراج زمین رسیده ام

شگفت نیست
که آسمان را ز خاطر برده ام

#پروین_اسحاقی 

وقتی 
تو گریه می کنی
گویی
ز هر چه 
بود و نبودست 
دلگیر می شوم
و
غم زده
در دست های
سرد 
ندامت
تسخیر می شوم
وقتی
تو
گریه می کنی
انگار
دنیا 
درون دیده ی من 
پیر می شود
و 
سیل غم
از
دیدگان خسته
سرازیر می شود
وقتی تو، 
گریه می کنی..

#پروین_اسحاقی

.

"هزار دستانی
 یا هزار آوا؟"

با شبیخونی
چه ناگهان
کریمه ی دلم را
تسخیر کرده ای

به هر. جانبی
که روی بیاورم
سرخیِ انگشت تو
پنهان ست

هزار دستانی
یا هزار آوا ؟
که مرا
از ترفند هایت
رهایی نیست

#پروین_اسحاقی

.

تنها با زبان چشم تو شعر می گویم

نه با جسارت فروغ
شعر می گویم
نه با سیاست سیمین
پروینم
و پای بر گلیم خود دارم

تنها
با زبان چشم تو
شعر می گویم
که واژه های به روز
دارد

#پروین_اسحاقی 

.

تشتی از غروب

سکوت
استخوان درگلویم
اشک
خار در چشمم

آسمان
خورشید را
در تشتی از غروب
یک نفس
می نوشد
زمین
روسیاه می شود

غبار دلتنگی
هوا را از نفس
انداخته است

به ماه
شب بخیر می گویم

#پروین_اسحاقی

بیا ساقی ای جان به قربانِ تو
به دل باشَدَم عهد و پیمانِ تو

بده ساقیا می ز جامِ الست
که عشق آمد و رفت عقلم ز دست

به عشقِ علی بر گشایم دو لب
به مدحش زنم دم به دم روز و شب

علی آنکه باشد جهان سر بسر
طفیلِ وجودش همه خشک و تر

علی آنکه از حق نباشد جدا
در او هست پنهان صفاتِ خدا

بده ساقیا زان میِ پر ز جوش
که تا آتشِ دل نمایم خموش

سرایم به مدحِ شهِ انس و جان
علی رهبرِ خلق در هر زمان

علی آنکه بُد رهنما و دلیل
علی بود استاد بر جبرئیل

علی آنکه بُد یارِ درماندگان
علی چاره از بهرِ بیچارگان

بکن پاکم از عیب و هر زرق و بَرق
که گویم ز مولا علی شیرِ حق

علی از همه کائنات افضل است
که دانای ماضیّ و مستقبل است

علی آنکه در حشر و نشر و سوآل
بود شافعِ تو برِ ذوالجلال

بده ساقیا می ز حبّ علی
علی آنکه بعدِ نبی بُد ولی

علی آنکه نزدش عیان هر نهان
که عاجز به وصفش بوَد هر بیان

 من او را همه عمر فرمان بَرَم
غلامی بر آن آستان و دَرَم

چو رفتم از این دارِ فانی برون
به عُقبا مدد خواهم از او فزون

گشاید به رویم " ز حکمت دری " 
" ز رحمت گشاید درِ دیگری "

بگویم بریدم ز غیرِ تو دل
مکن در برِ دوستانم خجل

 مرا همدم و حرزِ جان بوده ای
سخن آفرین در زبان بوده ای

#پروین_اسحاقی

شراب چشمهایم تلخ تلخ است 
برای عاشقانم عین سلخ است
                                                                          
بە گرد آورده بر خود خیل عشاق
یک از بغداد و آن دیگر ز بلخ است

#پروین_اسحاقی