گل در قدمت بغل بغل می ریزم
در جام تو باده ی غزل می ریزم

تا شاهد بوسه های شیرین باشی
بر روی لبم شهد و عسل می ریزم

#پروین_اسحاقی               

بینوا دل به تار مو بند است
ضعفِ او یک نگاه و لبخند است

دل به این سستی و پریشانی
واقعاً هدیهِ خداوند است؟؟؟

#پروین_اسحاقی                    

همیشه بر بهار من غباری از زمستان ست
نخستین صبح فروردینی ام آغاز آبان ست

همیشه سینه ی تالابی ام مردابی از خون و
لب زاینده رودی ام عطشناک ست و سوزان ست

به چشمِ آلبوم خاطرات خویش می بینم
گلیم ساده ی مادر بزرگم فرش ایوان ست

و در طول شب تاریک شب های زمستانی
کنار پای کرسی
قند و چای گرم و قلیان ست

گذشته های ایرانی فراموشم نخواهد شد
که بر روی دلم هرلحظه نقش یاد ایران ست

شب قاشق زنی ها و مجال فال گوشی ها
چنانچون آتش زرتشت در یادم فروزان ست

چه فصلی باز می گردی بهار کودکی هایم
( تو را من چشم بر راهم ) چگونه جای کتمان ست؟

#پروین_اسحاقی

آن شیر زنی که در زمین پروین است

شمشیر زنی که قابلِ تحسین است

هر جایِ جهان به دست گیرد شمشیر

گویند دلاور زنِ ایران ، این است

 #پروین_اسحاقی

ناگاه چشم خود ز جهان بست مادری
در زیر خاک تیره نهان گشت گوهری

خاموش شد چراغ فروزان محفلی
از خانه ای به دست اجل بسته شد دری

برباد رفت گلبن عشق و محبتی
از دست رفت مادر با جان برابری 

اما به غیر صبر دگر هیچ چاره نیست
چون هست از خدای توانا مقدری

           #پروین_اسحاقی

آن کس که گمان نمیبری یار منست 
آن کس که دلم ربوده دلدار منست 

چندیست که بر هم زده رویای مرا
هر شب مهمانِ چشمِ بیدار منست 

  #پروین_اسحاقی

از هر چه بگویم از تو من ، ماه تری
از شوق دلم ، برایت آگاه تری

دور از من و من ، به دل ترا نزدیکم
خواهان دل منی و دلخواه تری

    #پروین_اسحاقی

چندیست که چشم اشکباری دارم 
چون زلف تو روح بیقراری دارم 

با اینکه غم انگیز تر از پاییزم 
با یاد تو هر روز بهاری دارم 

# پروین_اسحاقی

چنین گفت مردی به ایران شناسی
که می گشت میدان نقش جهان را

که شهری دگر نیست شیرین به کامت
اگر خورده باشی ( گز اصفهان ) را 

  #پروین_اسحاقی

یلدا شب مهر و الفت و مهمانی است
از خوب ترین مراسم ایرانی است

باید همه کس به فال نیکش گیرد
زیرا ، شب شور و حال و حافظ خوانی است

  #پروین_اسحاقی