.

یوسفی گم گشته در تنهایی پیراهنم
من ولی بر جانب دیگر نظر می افکنم

من زلیخایم که در پس کوچه های مصر عشق
‌سوی چشمی هم نمانده از برای دیدنم

آه لیلاجی که با دل نرد بازی می کنی
در قمار عشق تنها پاکباز تو منم

سهمی از میراث عشق تو نصیب من نشد
باز دارم آب می کوبم درون هاونم

صورتم در آینه با چهره ام بیگانه است
سنگ می خواهم که تا آیینه ام را بشکنم

آبرویم در هوای آرزو از دست رفت
سنگ حسرت بر جناغ سینه ی خود می زنم

پشت پا بر قول و بر سوگند های خود زدی
هم چنان نفرین من بر عهدِ با تو بستنم

لحظه لحظه در نفس هایم تو جاری می شوی
مرگ تدریجی ست اما بی تو حتی بودنم

 #پروین_اسحاقی

در ساده گویی ام که معما نمی شوم
یک لحظه بی خیال تو حتی نمی شوم

هوش و حواس و هرچه که دارم به پیش توست
من از گناه عشق ، مبرّا نمی شوم

هرگز قسم به جان شما را نمی خورم
من در یقینِ عشقِ تو امّا نمی شوم

در زیر قاب پنجره ات ایستاده ام
من رهسپار کوچه ی شب ها نمی شوم

پس داده ام به پیش شما امتحان خویش
آن کودک کلاسِ الفبا نمی شوم

آنگونه از خیال تو دورم که سال ها
حتی به خوابِ چشمِ تو پیدا نمی شوم

خاتون شعر ،
مطلعِ کتمان من تویی
دیگر ردیف آیه ی حاشا نمی شوم

بر ارتفاع سایه ی ایهام گم شدم
در واژه های شعر تو معنا نمی شوم

لیلاج من تویی و حریفِ قمارِ عشق
در گیر و دارِ بازیِ فردا نمی شوم

فنجان فال چشم تو را سرکشیده ام
چشم انتظار فرصت دنیا نمی شوم

#پروین_اسحاقی 

غافلی این روزها از حال و احوال دلم
خورده زخم داس تو بر گندم کال دلم

ماه زیر ابرها پنهان نمی ماند و تو
روزی آخر با خبر خواهی شد از حال دلم

شعر چشمم آیه آیه سوره ی تنهایی است
داغ  تازه  می زند بر روی تبخال دلم

سال های بودنم با یاد تو از دست رفت
می روم در سایه ی دیوار امسال دلم

بار سنگینی اندوهی ست روی شانه ام
ای دریغ از قامت خم گشته ی دال دلم

خاطرم آبستن یک مثنوی نی ناله است
آه از سنگ صبور همچنان لال دلم

هرگز از خاطر مبر اینکه فراموشم شوی
یاد تو چون سایه ام بوده ست دنبال دلم

عشق در فنجان چشم تو به رنگ قهوه است
شعر حافظ آمده بر نیت فال دلم

(یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور)
‌چشم تو آیینه شد در صبح اقبال دلم

در قمار عشق پروین هستی از کف داده ام
زخم از ده لوی خشتت خورده تک خال دلم

#پروین_اسحاقی