پروینه بیست و سه

وقتی که به من تاب و توان بخشیدی
انگار که بر گرسنه نان بخشیدی

من در تب و تاب مردنِ دل بودم
تو آمدی و به مرده جان بخشیدی

#پروین_اسحاقی

.
پروینه بیست و دو

با چرخش چشم خویش مستم کردی
با جام نگاه ، مِی پرستم کردی

من عازم شهر نیست بودم اما
بی واسطه شهروندِ هستم کردی

#پروین_اسحاقی

.
پروینه بیست و یک

روزی که شدم ساکن ویرانه ی عشق
سر مست جنون گشتم و دیوانه ی عشق

دریای عطش به جانم آتش زد و  بعد
دستت به کفم نهاد پیمانه ی عشق

#پروین_اسحاقی

دیوانه ی آن چشم خمار تو منم
در برزخ سرد انتظار تو منم

وقتی که برای من غزل می خوانی
آن عاشق اسم مستعار تو منم

#پروین_اسحاقی

گل کرده گیاه عشق در سینه ی من
در سینه ی مثل روح آیینه ی من

من لذت درد عشق را می خواهم
عشق ست رفیق عهد دیرینه  ی من

#پروین_اسحاقی

کارم ز غم تو بیقراری شده است
اشکم همه شب ز دیده جاری شده است

آن لاله ی عشق را که پرپر کردی
با خون دل من آبیاری شده است

         #پروین_اسحاقی

آن شب که به سادگی نگاهم کردی 
دلبسته ی آن چشم سیاهم کردی 

با عشق به سوی تو پناه آوردم 
رفتی و دوباره بی پناهم کردی 

        #پروین_اسحاقی

با من تو غریبه ای و من می دانم
در غربت خویش بی صدا می مانم

ای کاش که می آمدی و می دیدی
در برزخی از یقین و شک حیرانم

#پروین_اسحاقی

ای صبح من از طعم سلامت شیرین
 تلخیِ  تمامیِ  کلامت شیرین

قند دلم از نگاه تو آب شده ست
کندوی عسل همیشه کامت شیرین

#پروین_اسحاقی

پروینه چهارده

وقتی که هزار باغ آزرده شود
رویای سپید یاس افسرده شود

دلواپس غنچه ی دل خویش منم
حیف ست که نا شکفته پژمرده شود

#پروین_اسحاقی