َسپید
که می سرایمت
آسمان به من نزدیک تر می شود
آنقدر نزدیک
که دهانم
پر  می شود از ماه

پروین اسحاقی

ببین زمانه چه ناجور و نا هماهنگ است
که این قناریِ خوش نغمه نیز دلتنگ است

ولی مخور غمِ ایام را و باور کن
( بهرکجا که روی آسمان همین رنگ است )

#پروین_اسحاقی

@parvinpoems

در راه غمت بی سرو سامان شده ام
در آینه ی عشق توحیران شده ام

تو در دل آسمان چو خورشیدی و من
مثل گل آفتابگردان شده ام

  #پروین_اسحاقی

این بی قراری ها که در حال گذار ست
در سینه ام پس لرزه های انتظار ست

انگیزه ی بی تابی ام را می شناسم
در آسمان سینه ماهی بی قرار ست

شب های تنهایی بدون ماه انگار
حتی زمین و آسمان هم سوگوار ست

بر ارتفاع شانه هایم یک فرشته
بی بال و پر
 حال مرا
لحظه شمار ست

دیری ست در فریاد من پژواک مرده ست
گویی ز مرگ گل سکوت یک هزار ست

بی تابی ی گل چیدنم دست خودم نیست
زخم سرانگشتان من از نیش خار ست

از پر زدن های پرستوی نگاهم
پیداست
 شب
 آبستن صبح بهار ست

ردی که بر جا مانده بر روی خیابان
رد عبور شاعری شب زنده دار ست

#پروین_اسحاقی

تیشه زد بر فرق خود فرهاد' چون آگه نبود
زینکه از شیرین او شیرین ما شیرین تر است

اینقدر بر خوشه ی پروین مناز ؛ ای آسمان
چونکه از پروین تو پروین ما (پروین) تر است

 #پروین_اسحاقی

@parvinpoems

🌺💐
وەشان تێشێ فەرهاد لە تەوق سەڕچۊنەزانس
 لە شرین ئەوی شرینمان شرینترە

ئەوەندە وە ویشی پەروینت مەناز ئاسمان
 لە پەروین ت پەروینمان پەروینترە

#هەڵگەردان 
#حسێن_سیلوایە

وقتی که بازتاب نگاه تو نیستم
چشم انتظار چشم سیاه تو نیستم

از آن غرور و ناز گل سرخ خوانده ام
من غیر خار بر سر راه تو نیستم

بر قاب عکس دیدن من پلک بسته ای
یک پنجره برای پگاه تو نیستم؟

در پیشگاه مذهب عشق تو کافرم
جز مایه ی عذاب و گناه تو نیستم

چشمم شده سفید به امید دیدنت
باور مکن که چشم براه تو نیستم 

من از محاق چشم تو دریافتم که من
بر آسمان خاطره ماه تو نیستم

#پروین_اسحاقی

به آسمان که سلام می دهم

از ناودان نگاهت

باران ستاره

آبشار

و رنگین کمانی از غزل

بر طاق ابروانت هلال می شود

و من

ماه پیشانی می شوم

بر ارتفاع ستاره و غزل

خواستنت

کیفر اتفاقی ست که خواهد افتاد

کیفر شعرهایی که تا هنوز

نسروده ام

در کمرکش صبحی
که با فنجانی از قهوه ی چشمت

صبحانه ی عشق

آفتابی می شود

در تعارف سینی ی دستانم

بودنم را

بر سنگ فرش ایوان خیالم

پهن می کنم

و برای گنجشکانی که آمدنت را

به حسرت نشسته اند

دانه می ریزم

می دانم

      می دانم
تو

روزی خواهی آمد

و سفره ی دلت را

با من تقسیم می کنی

در من

زنی نفس می کشد

که با شب بخیری به ماه می رسد

با صبح بخیری به آفتاب

زنی

که دست هایش را

در باغچه می کارد

تا فروغ دیگری سبز شود

#پروین_اسحاقی

کنم مرور چو بر روز و ماه و سال خودم
نبود و نیست به عهد و وفا مثال خودم

سوال ها به لبم هست  پیش آیینه
ولی خودم شده ام پاسخ سوال خودم

در آسمان خیالم چه خوش درخشیدی
ولی تو رفتی و من ماندم و خیال خودم

گذشتی از من و در کوره راه تنهایی
گذاشتی من سرگشته را به حال خودم

برای خود زده ام فال حافظ اما نیست 
به غیر نام تو در بیت بیت فال خودم

شکسته بالی  پروین  ز تیر دشمن نیست
چرا که ، خود زده ام تیرها به بال خودم

#پروین_اسحاقی

تو را
با نفس هایم می شناسم
خودم را
با دل تپیدن های شبانه ام
هنگامی
که عصایم آفتابی می ‌شود

حسرت به چشم از اینکه
شب
چه رنگی دارد
می خوانمت با لمس دستانم
به خط تاریکی

بهار را سبز می خوانم
آسمان را آبی رنگ
بی آنکه شکوفه ای را
به رقص دیده باشم

با دستانم
که راه می روم
پاهایم را
چراغ می نویسم
تا بیاد داشته باشم
پنجره
تنها دریچه ای ست
به جهانی
که طعم آیینه را نچشیده است

آب را
به شکل تشنگی می بینم
تو را
به رنگ اشتیاقی
که امانم را بریده است
آتش را
چگونه می شناختم
اگر آفتاب
گونه ام را برشته نمی کرد

مرا
با خطی بخوان
که شاملو سروده است
(با چشمی
که مردمکانش
از تابش نور تاثیر نپذیرفته است
چگونه
از رنگ ها حکایت توان کرد)

#پروین_اسحاقی

مهتاب  بیا بوسه که ساغر بزنیم
با ساز ، نوای روحپرور بزنیم

مانند دو مرغ عشق از عالم خاک
سرمست به سوی آسمان پر بزنیم

#پروین_اسحاقی