صبحانه غزل پشت غزل تقدیمت

یک جام پر از موم عسل تقدیمت

 خورشید رسیده از سفر می‌گوید

صد شاخه ی گل بغل بغل تقدیمت

#پروین_اسحاقی 

.

صلیب خیال

تو از سکوت سپید قرار می آیی
قسم به عشق ، نمانده مرا تسلایی

به موج آبیِ رویای خویش می بینم
چنانکه قوی نشسته به موج ، 
        تنهایی

همینکه از گذر انتظار می گذری
شبیه منظره  در معرض تماشایی

خیال آینه حتی به رقص می آید
به چشم آینه وقتی که چهره بنمایی

به زعم  اهل زمین یک فرشته خواهم شد
به روی شانه ی من بال و پر که بگشایی

بر ارتفاع صلیب خیال می رقصی
برای مریم در گریه ام ، مسیحایی

همیشه باور شش گوشه ی دلم هستی
همیشه نیز چنانی که غافل از مایی

مرا ز شعر ، رباعیِِّ چشم تو کافی ست
که مثل طعم غزل های خواجه گیرایی

#پروین_اسحاقی

خوشم از این  که نوشیدم شراب زندگانی را
که  بخشیده خدا بر من حجاب مهربانی را

نگاه یک فرشته عکس در آیینه ی من شد
و در آیینه اش دیدم نگاه آسمانی را

چنان سرمستم از جامش که من انگار نوشیدم
ز دست ساقیِ کوثر شراب ارغوانی را

خیالم پر کشید و در هوای عشق شاعر شد
غزل آنگونه می گویم که سبکِ اصفهانی را

من از زیبایی هشتِ بهشتِ عشق می گویم
که می بینم به رویایم تب نقش جهانی را

در آن حالی که درگیر نشانی از خدا بودم
به سر فصل کتاب عشق دیدم نقش مانی را

خدا پیغمبری را در بهشت این زمین دارد
که نامش *مادر* است و می ستاید مهربانی را

#پروین_اسحاقی

هر لحظه مرا هزار غم روی دل است
دل خسته ز غوغا و هیاهوی دل است

آنان که ز عشق یار درمان شده اند 
گویند که درد عشق داروی دل است

  #پروین_اسحاقی

@parvinpoems

.با تو که باشم ..حافظ ، سعدی وسنایی 
و....
همه غزلسرایان باید دنبال من غزل بیاموزند
و ناز دامنم را نازک مراقبت کنند تا از« تا » نیفتد
اگر یک چین دامنم بهم بخورد

بیچاره کشور چین درست مثل چینی می شکند

از تو نمی گویم 
چون دلت مثل « بم » خراب زلزله چشمانم شده 

تو درآوارم آواره امواج گیسوانم هستی
 
گل پونه خدا....

#پروین_اسحاقی

دلم برای تو گاهی بهانه میگیرد
به جانم آتش عشقت زبانه میگیرد

خیال روی تو از من که بیقرار توام
سراغ یک غزل عاشقانه میگیرد

چو در هوای تو پرواز میکنم ؛ هر روز
غم تو مرغ دلم را نشانه میگیرد

به ناز رفتی و هر بار چون کبوتر عشق
غمت به بام دلم آشیانه میگیرد

دلش به بند محبت نبوده است اسیر
کسی که عشق و جنون را فسانه میگیرد

 #پروین_اسحاقی

این واژه های ناب که از دل چکیده اند
شعر مرا ز جنس غزل آفریده اند

گنجشگ های بر لب ایوان خانه اند
بر سنگفرش صحن دل من پریده اند

تا آنکه مصرعی بسرایم زحال خویش
جان کندن مرا به نگاهی ندیده اند

هر بار نیمه جان شده ام از سرودنم
گویی برای مردن من سر رسیده اند

این گله های شعر - غزالان شب نفس_
در زیر نور ماه چه زیبا چریده اند

گاهی چنانکه لحظه ی پرواز مرغ غشق
بر ارتفاع تنگ قفس آرمیده اند

گاهی برای دیدن سیمرغ هفت شهر
تا قله های دور خدا پر کشیده اند

خون می چکد ز رقص خیالم به دفترم
تصویر زخم را به تماشا کشیده اند

#پروین_اسحاقی

به گیسوان پریشان به روی شانه قسم
به جذبه ی غزل و نغمه و ترانه قسم

که هیچگاه فراموش من نخواهی شد
به عشق پاک ؛ به پیمان صادقانه قسم

#پروین_اسحاقی

شعری بخوان خدای غزل تا مجال هست
فرصت مده ز دست اگرت  شور و حال هست

گلنغمه ای بخوان که شوم مست روی تو
چون در دل تو عشق به حد کمال هست

با اینکه دست من بتو هرگز نمی رسد
در خواب با تو گاه بگاهم وصال هست

این شعر را به عهد جوانی سروده ام
در آن جنون و مستی و خواب و خیال هست

#پروین_اسحاقی

شبی کندوی قلبم را عسل باش
به شعرم
      مطلع ناب غزل
                باش

حنای عشق را رنگی نمانده ست
بیا در عاشقی ضرب المثل باش

#پروین_اسحاقی