از خسرو و تیشه پیش شیرین گفتن
از عشق برای یار دیرین گفتن

خوب است ولی همیشه زیباست ، شبی
از عشق برای دل پروین گفتن

#پروین_اسحاقی

مگویید اصفهان نصف جهانست
که یک دنیا هنر در آن نهانست

محیطی با صفا و سبز و خرم
دیار مردمی شیرین زبانست

صنایع دستی اش بسیار مشهور
به نزد مردم از پیر و جوانست

ولی مشهورتر از هر چه گویی
( گز مخصوص ) شهر اصفهانست

 #پروین_اسحاقی

تضمین از شعر فرخی یزدی

زیر چشمی نگه از پشتِ نقابش کردم
دیدم آن حسنِ خداداد و خطابش کردم

آگه از فرقتِ بی حد و حسابش کردم
(شب چو در بستم و مست از می نابش کردم

ماه اگر حلقه به در کوفت جوابش کردم)

بلبلانی به گلستانِ جهان بود مرا
از نواشان غمِ ایام ، عیان بود مرا 

کِی دگر از غمشان تاب و توان بود مرا
(دیدی آن ترکِ خطا دشمنِ جان بود مرا

گر چه عمری به خطا دوست خطابش کردم)

گویمت نکته ای ای دوست ز افسانه ی چشم
آنکه بنمود تصاحب ز ازل ، لانه ی چشم

آشنا در برِ ما بود ، نه بیگانه ی چشم
(منزلِ مردمِ بیگانه چه شد خانه ی چشم

آنقدر گریه نمودم که خرابش کردم)

داد پروانه پیامی شبی اندر برِ جمع
که رسانید پیامم به برِ شمع  به سمع؟

ریزد از دیده ی خونبارِ من دلشده دَمع
(شرحِ داغِ دلِ پروانه چو گفتم با شمع

آتشی در دلش افکندم و آبش کردم)

ما ندیدیم در این دهر کسی را دلشاد
جز غم و درد و محن هیچ نداریم به یاد

در رهِ عشق ، ببین عاشقِ بیدل ، جان داد
(غرقِ خون بود و نمی مُرد ز حسرت فرهاد

خواندم افسانه ی شیرین و به خوابش کردم)

خسته از زندگیِ سخت نمیگردد مرد 
زر چو در کیسه ندارد رُخ او باشد زرد

با غم و درد و محن گو که چه می باید کرد
(دل که خونابه ی غم بود و جگر گوشه ی درد 

بر سر آتش جورِ تو کبابش کردم)

گر چه رفتارِ فلک بوده به ما گاهی قهر
یا که خورشید همیشه ندهد ما را بهر  

می رسد مرکب " پروین " به سراپرده شهر  
(فرخی درد مکش ، ناله مکن ، گوید دهر

هر ستمگر که ستم کرد عذابش کردم)

#پروین_اسحاقی

تویی عاشق ، منم یک خوشه پروین 
مرا بوسیدی ای زیبای شیرین 

فراموش است با عشق من و تو 
شکوه داستان ویس و رامین 

           پروین اسحاقی

آنگونه که گل زینت گلشن باشد
همواره صفای زندگی"زن"باشد

در پرتو مهر زندگی شیرین است 
با عشق چراغ خانه روشن باشد 

           پروین اسحاقی

آسمان تار و رخم تارو دو چشمم خونین
کامِ من تلخ تر از زهر و تو کامت شیرین

شده ای همنفس دشت کدامین بلبل
شده ای شاپرک دشت کدامین پروین

#پروین_اسحاقی

ای صبح من از طعم کلامت شیرین

هر لحظه به اعتبار نامت شیرین

 لبخند بزن ، بخند، از قند لبت

 هر روز بخیر و هر سلامت شیرین

            #پروین_اسحاقی

شعر آن باشد که با فکر ظریف 
نظم گردد نکته ها نغز و لطیف

شعر را معنی زبان دانش است
چونکه این گفتار اهل بینش است

شعر نغز از کِلکِ استادِ ادب
غم برد از دل دهد وجد و طرب

شعر شیرین تر بود از قندِ تر
در حلاوت بِه بود از نیشکر

آنچه بینی ز آدم و عالم عیان
از جماد و از نبات اندر جهان

از وحوش و از طیور و دیو و دد
هر چه بیند چشم و گوشت بشنود

می کند مجموع آن را اهل فن
جمع بهرِ اهل دل ، در یک سخن

از گروه شاعرانِ پر هنر
گشته است ایران از آنان مفتخر

سرفراز این ملت از آنان بود
نامشان در دهر جاویدان بود

#پروین_اسحاقی

تیشه زد بر فرق خود فرهاد' چون آگه نبود
زینکه از شیرین او شیرین ما شیرین تر است

اینقدر بر خوشه ی پروین مناز ؛ ای آسمان
چونکه از پروین تو پروین ما (پروین) تر است

 #پروین_اسحاقی

@parvinpoems

🌺💐
وەشان تێشێ فەرهاد لە تەوق سەڕچۊنەزانس
 لە شرین ئەوی شرینمان شرینترە

ئەوەندە وە ویشی پەروینت مەناز ئاسمان
 لە پەروین ت پەروینمان پەروینترە

#هەڵگەردان 
#حسێن_سیلوایە

روزگاری ما به دور کرسی مادر بزرگ
درشب یلدا چه شیرین روزگاری داشتیم
بوسه ها بر دستهای مهربانش می زدیم
در کنار او عجب بوس و کناری داشتیم

پاک میکردیم از آیینه ی دل هایمان
گر ز دست یکدگر روزی غباری داشتیم
فال حافظ میگرفتیم و پس از تعبیر آن
خاطری شاد و دل امیدواری داشتیم

هر زمان مادربزرگم قصه ای میگفت و ما
خنده بر لب چون گل سرخ اناری داشتیم
گرچه فردا اول فصل زمستان بود ما
در کنار یکدگر رنگین بهاری داشتیم
             
#پروین_اسحاقی