من قابل صفای نگاهِ تو نیستم 
بی اعتنا به چشمِ سیاهِ تو نیستم 

وقتی دلِ تو مایلِ گلگشت ، میشود 
من غیر خار ، بر سرِ راه تو نیستم 

هر شب ز خاطرِ تو فراموش میشوم
در آسمانِ خاطره ماهِ تو نیستم 

تا چشم پوشی از منِ دیوانه ، کرده ای
مست از نگاهِ گاه به گاهِ تو نیستم 

من پیرو خسته ای از پا فتاده ام 
جز مایه ی عذاب و گناهِ تو نیستم 

تو پادشاه کشور شعری ، منِ فقیر
شایسته ی بزرگی و جاهِ تو نیستم 

زین پس تو را به حالِ خودت مینهم ، ولی
باور مکن که چشم به راهِ تو نیستم

#پروین_اسحاقی