.

"همه ی هستی من سوخت 
                     ز هجران رخت"

عشق و دیوانگی و این سرسودایی من      
بارالها مددی بهر شکیبایی من

از شگفتی بگَزیدند سر ِانگشتان      
مردم شهر ازین بی سرو بی پایی من

چشم هر رهگذری بود چنان ابر بهار      
اشکها ریخت به سوگ  ازغم رسوایی من

ای خوش آن لحظه که راز غم خود بگشایند      
یک مسیحا نفسیّ و  دل شیدایی من

وه چه آشوب در افکند و  شبیخون زد و رفت      
ترک غارتگر من دلبر یغمایی من

خفته بودم سحر و وای چو دزدی بربود      
آن سیه چشم به یغما همه دارایی من 

همه ی هستی من، سوخت ز هجران رخت      
رحم کن نیمه شبی بر من و تنهایی من 

ساقیا جامی و مستیّ و  سماع سحری      
تا که از سر برود  دانش و دانایی من

سوختم سوختم اکنون به مشامم برسان      
ای صبا بویی از آن لاله ی صحرایی من   

دلبرا چشم روژین خواب ندیدست سحر      
در کنارم بنشین صبح به لالایی من
       
#پروین_اسحاقی