در من 
نفس می کشد
بودایی
که
می ترسد
 از تعمید

من
نفرینْ شده 
کاهنی
به معبد
 شهرِ  ممنوعه ام

حرام می دانم
عشق را،

دیری ست
به دنبال صلیب می گردم
میانِ
 آتشکده ای خاموش
  

    #پروین_اسحاقی

به گیسوان پریشان به روی شانه قسم
به جذبه ی غزل و نغمه و ترانه قسم

که هیچگاه فراموش من نخواهی شد
به عشق پاک ؛ به پیمان صادقانه قسم

#پروین_اسحاقی

ای از تو تمام عشق و شیدایی من
دلدار دلارای تماشایی من

آن شب چه شبی بود که مست تو شدم؟
زیبا گل من ؛ دلبر یلدایی من

#پروین_اسحاقی

در بند غمت از همه دلخسته ترم
از آینه ی عشق تو بشکسته ترم

دلبسته ی هر کسی که میخواهی باش
من از همه عالم به تو دلبسته ترم

#پروین_اسحاقی

هم روی تو را برای دیدن خواهم
هم ناز تو را بهر کشیدن خواهم

هر کس پی چیدن گلی باشد و من
با عشق ، تو را بهر نچیدن خواهم

#پروین_اسحاقی

شعری بخوان خدای غزل تا مجال هست
فرصت مده ز دست اگرت  شور و حال هست

گلنغمه ای بخوان که شوم مست روی تو
چون در دل تو عشق به حد کمال هست

با اینکه دست من بتو هرگز نمی رسد
در خواب با تو گاه بگاهم وصال هست

این شعر را به عهد جوانی سروده ام
در آن جنون و مستی و خواب و خیال هست

#پروین_اسحاقی

عشقِ ناگهانی
 اتفاقی ست
که افتاده است
و من
تنهاترین ستاره ای که
بر مدار تو
می چرخم
چند سال نوری
هنوز باقی ست
تا رقص شانه هایم
کامل شود ؟

#پروین_اسحاقی

بیا در عاشقی ها پرپرم کن
به متن شعرهایت باورم کن

میان شعله های آتش عشق
بسوزان در خود و خاکسترم کن

        #پروین_اسحاقی

خواست کز شاخه حضرت حوا 
سیب چیند ز بوستان خدا 

چید سیبی و برگرفت به دست 
به دهان برد و چشمها را بست 

لیک چون سوی لعل نوشش بُرد
عطر آن سیب عقل و هوشش برد 

مرغ خاطر شدش جنان پرواز
یادش آمد ز همدمِ دمساز 

داغِ بی بهرِگی ، دهان بستش 
همچنان ، سیب ماند در دستش 

برگرفت و دوان دوان آوَرد
سیب را پیشکِش به "آدم" کرد 

هر دو از دیدن جمال حبیب 
مست گشتند و شد فرامُش  سیب 

"آدم" از شوق ، دست  پیش گرفت 
در کنارش چو جانِ خویش ، گرفت
 
لبِ حوا به زیرِدندان  شد 
لب به دندان گزید و خندان شد 

شده حوا ز شرم گلگونْ چهر 
آدمش در بغل گرفته به مهر
 
خون دویدش به چهر و گلگون شد 
سیب اگر سرخ شد از این خون شد 

شد مقابل به ماه ، روی حبیب 
شده حایل دراین مقابله سیب 

سیب ، روی نگار پوشیده 
پیشتر سیب ، لعل بوسیده

سیب ، بینِ دو لب ، چه چاره کنند؟ 
صبر ، کو؟ تا فقط نظاره کنند؟

لشکر عشق ترکتازی کرد
دوستان را به جنگ راضی کرد 

جنگ برخاست درعیان و ضمیر 
اولین دورِ جنگِ عالمگیر !

خانه دیگر  خراب خانه شده !!!
سیب یک جنگ را بهانه شده !

شوق  بر صبر ، چیره گشت و حبیب 
خواست بردارد از مقابل  سیب

هردو یکدل به دل ، نهیب زدند 
هردو دندان به لعلِ سیب  زدند
 
رفت و رفت از میانه بیمِ هلاک 
لعل ، با لعل ، جفت گشت ، چه باک

زجهان رَسته ، چشمها بسته 
هردو با طعمِ سیب ، دل بسته 

هر دو پابندِ سرنوشت  شدند 
بی خبر رانده از بهشت  شدند
 
چشمِ" آدم '" دراین میان شد باز 
دید بسته است  دیدهُ دمساز 

چشم خود نیز بست و هیچ نگفت 
آری آن دم ، به هیچ ،باید گفت!

پشتِ پا زد به مُلکِ دانایی 
آه ، از سیبِ سُرخِ حوایی !

ای خوش آن لب ،که بسته با لبِ دوست 
این همان رازِسربه مُهر ِمگوست" !

اولین بوسهُ جهان این شد 
بوسه ، با طعمِ سیب، شیرین شد 

#پروین_اسحاقی

با انزوای خویش دلم تا که خو گرفت
در سینه بس تپید
نفس
      در گلو گرفت

 عکس خیال توست به صبح نگاه من
چشمم که قاب آینه را روبرو گرفت

تا خواستم که سیر تماشا کنم تورا
غایب شدی
         و چشم  
تب جستجو گرفت

صبرم شکست و بعد قرارم زدست رفت
 دل بر نماز صبر خیال وضو گرفت

دستم به تار زلف تو هرگز نمی رسد
یک بار زال عشق ز رودابه مو گرفت

من از بهار عشق گلی را نچیده ام
از داغ لاله هاست که دل رنگ و بو گرفت

شبخوشه های ماه به *پروین* رسیده است
در زیر نور ماه تب گفتگو گرفت

#پروین_اسحاقی